OTRZYMALIŚMY, WYSZUKALIŚMY

W historii Kościoła katolickiego jednym z najistotniejszym zdarzeń był niewątpliwie Sobór Trydencki, odbywający się w połowie XVI wieku i stanowiący odpowiedź na szerzący się w Europie prąd Reformacji.

W ostatnich dekadach ślepej obrony wszystkiego, co ustalono w trakcie Vaticanum Secundum, dopuszczali się nie tylko zadeklarowani moderniści, ale również miłujący Kościół wierni i teolodzy. Naturalnym stało się tłumienie wszelkich sensownych argumentów, które w choć niewielkim stopniu kwestionowałyby pojęcia ujęte w soborowych tekstach. Tego typu nastawienie nie jest do końca zrozumiałe, jeśli weźmiemy pod uwagę, że niektóre z kwestii zawartych w dokumentach II Soboru Watykańskiego bardzo ciężko pogodzić jest z niezmiennymi, doktrynalnymi założeniami Kościoła katolickiego. Posłuszeństwo nie powinno być celem samym w sobie. W obecnych, nasilających się konsekwencjach II Soboru Watykańskiego mamy prawo jako katolicy odczuwać niepokój – spowodowane jest to m.in. nie do końca zrozumiałymi posunięciami samej Głowy Kościoła.

Pandemia powoli odchodziła w niepamięć. Internet huczał o rychłym powrocie do normalności. Wreszcie z ust samego Hansa Kluge’a (dyrektora regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia na Europę) padło stwierdzenie o prawdopodobnym zbliżaniu się do końca pandemii koronawirusa na kontynencie.

W 2018 roku w Wiedniu odbyła się konferencja Europejskiego Kongresu Żydowskiego, obradującego pod hasłem „Koniec z antysemityzmem”, a owocem spotkania stał się wydany w tym czasie dokument „Katalog środków zwalczania antysemityzmu”. Staraniem Wydawnictwa 3DOM publikacja doczekała się polskiego tłumaczenia, jednak dopiero po kilku latach od zaistnienia konferencji.

Jedyny pewnik w życiu to zmiana, ale czy tak powinno być w każdej dziedzinie naszego życia? Nierzadko reorganizacja daje pozytywne skutki. Zupełnie inaczej jest, kiedy zmiany tyczą się podstaw i utartych przez wieki dogmatów, jak czyni się to obecnie w Kościele. Począwszy od roku 1955 nieustannie wprowadzane są nowe reformy liturgiczne, co argumentowane jest próbą „oczyszczenia” Mszy Świętej z niepotrzebnych naleciałości. W praktyce jest to stopniowe okradanie Służby Bożej z jej bogactwa modlitw i obrzędów.

Postać Świętego Mikołaja znana jest na całym świecie nawet osobom, którym niekoniecznie po drodze jest z katolicyzmem. Wokół postaci wyjątkowego świętego narosło wiele mitów i legend, które praktycznie odarły go w świadomości wielu ze świątobliwości biskupiej. Ilu bowiem (nawet dorosłych!) dorosłych święcie wierzy, że prawdziwym Mikołajem jest ten roześmiany, pucołowaty krasnal ze sklepowej wystawy, jadący saniami ciągniętymi przez renifery? Wydawnictwo 3DOM odpowiedziało na naglącą potrzebę przypomnienia światu, kim naprawdę jest ulubiony święty dzieci, wydając książkę pt. „Kim był prawdziwy Święty Mikołaj?” autorstwa Daniela A. Lorda SJ.

Podań powiązanych z wiarą chrześcijańską jest całkiem sporo – umożliwiają one lepiej zaznajomić się z losami Kościoła, a także z charakterystycznymi cechami postaci z Biblii. Wiele z legend odnosi się do Pana Jezusa, Matki Bożej oraz świętych Kościoła katolickiego. Warto jednak na uwadze mieć również te poruszające tematykę wojowników – zarówno tych, którzy się nawrócili, jak i tych od początku wykazujących oddanie względem wiary chrześcijańskiej